„Rozśpiewana historia 2” Część 40

„Rozśpiewana historia 2” Część 40

Cztery dni

****Liam****

- Gdzie jest Harry?! – denerwował się Zayn.

- Pewnie będzie już na miejscu. Spokojnie. – powiedziałem chicho.

Oby był, bo jak nie to nie ręczę za siebie. - Zayn nie był pocieszony, jednak nie odezwał się już na głos.

- A co jeśli Nadie nie przyjdzie? Co jeśli nas wystawiła? Albo poda nam złe informacje! – stresowała się Leigh-Anne. Nie ufam jej. Nie można jej ufać.

- Musimy zdać się na nią, Lee Lee. Nic innego nam nie zostaje. – Jesy położyła rękę na ramieniu przyjaciółki. Lee Lee? Ładnie. Od kiedy tak mówimy na Leigh? Myślę, że dziewczyny mają swoje zdrobnienia, gdy chcą się nawzajem pocieszyć. Tak samo było z „Jadie”. Gdyby Niall tak nazwał Jade, ona mogła by się poczuć niezręcznie. Jednak, gdy Perrie się tak do niej zwraca, jest w porządku.

- Orientuj się! – Angel krzyknęła i po chwili poczułem jak dziewczyna z impetem uderzyła mnie w plecy swoją torbą, a ja opadłem na ziemię. Na szczęście w porę zdążyłem wyciągnąć przed siebie ręce.

- Za co to było?! – wkurzyłem się i zacząłem wstawać otrzepując się z piasku. Dobrze, że byliśmy już na plaży. Na chodniku nie byłoby tak miło.

- Znowu się zamyśliłeś. Coraz częściej analizujesz wszystko i zamykasz się sam w swojej głowie. – odpowiedziała. Znowu schowała przede mną myśli, nie słyszałem nic po za jej rzeczywistym głosem.

- Ale to nie powód by na mnie napadać. – naburmuszyłem się i podbiegłem trochę, by dogonić resztę.

- Ja tylko pilnuję, byś czasem nie zwariował. Wiesz, że to w twoim przypadku bardzo łatwe. – powiedziała z nutą rozbawienia, ale zupełnie poważnie.

- O czym ty mówisz? – zdziwił się Niall. Tyle lat i każdy z nas ma jeszcze jakieś swoje tajemnice.

- Ona żartuje. – skłamałem. Mamy już dość problemów na głowie. Blondyn spojrzał na mnie z ukosa, ale nie drążył tematu. Coś tu jest nie tak. Ukrywasz coś?

- Która godzina? Dlaczego jej jeszcze nie ma? – Leigh-Anne pocierała dłonie z zimna, ale tak również działał na nią stres. Dzisiaj nie zjadła praktycznie nic. Wiedziałam, że nas wystawi! Nie można jej ufać. Ugh.

- Jest już Nadie?! – z oddala doszedł do nas głos Harry’ego. Podbiegał w naszą stronę.

- No nareszcie! Gdzieś ty był?! Nie, nie ma jej jeszcze. – odpowiedział Zayn. Dobrze, że już jest. Tylko brakowało tego, żeby uciekł.

- Kogo nie ma? – usłyszeliśmy melodyjny, słodki głos Nadie z drugiej strony. Wszyscy podążyli ku niej, ja jednak poczekałem na Harry’ego.

- Harry, mam sprawę… - nie pozwolił mi dokończyć. Uśmiechnął się szeroko i zaczął czegoś szukać w kieszeni dżinsów. Gdzieś to tu miałem… A, jest.

- No w końcu! Ile można czekać? Proszę. – podał mi zwiniętą karteczkę i nic więcej nie mówiąc pobiegł w stronę reszty. Popatrzyłem za nim kompletnie zdezorientowany. Przeniosłem wzrok na złożoną kartkę, którą trzymałem w dłoni. Ostrożnie rozłożyłem ją. „Where Do Broken Hearts Go”. Co? Pierwsza zwrotka, dalej refren… Czytałem z szeroko otwartymi oczami i szybko bijącym sercem kolejne słowa wypisane na kartce.

****Harry****

- Gdzie jest Jade? Co z nią? Nic jej nie jest? Jeśli coś jej zrobiłyście, to przysięgam, że… - nie siliłem się nawet na „cześć”, od razu zarzuciłem Nadie pytaniami.

- Tu jestem.

Przysięgam, że moje serce zrobiło gwałtowny podskok i obrót. Odwróciłem nieco głowę i zobaczyłem Jade wolno wyłaniającą się zza skały. Wyglądała jak bogini. Miała na sobie długą do kostek cieniutką szarą sukienkę. Falowała na wietrze odsłaniając jej gołe nogi. Patrzyłem się tam być może dłużej i otwarciej niż powinienem.  Nie mogłem oderwać od niej wzroku. Czy to możliwe by była jeszcze piękniejsza niż przedtem? Przez moją głowę przemknęła niebezpieczna myśl- To nie jest moja Jade.

Na obu ramionach miała złote bransolety, tego samego koloru łańcuszek na lewej kostce oraz duże, wymyślne kolczyki pobrzękiwały cicho przy każdym ruchu jej głowy. Poczułem, że lekko zatrząsłem się z zimna. Gdy my- ubrani w ciepłe, zimowe kurtki- ona chodziła jakby był jeden z najgorętszych dni lata.

Jade wyglądała piękniej niż się czuła. Świadczył o tym jej niepewny krok, pochylona głowa i uciekanie wzrokiem. To właśnie w jej kocham. Mimo że teraz jest stu procentową syreną, morskim Amorem, i mogłaby pobić serca wszystkich mężczyzn na świecie to ona nadal jest sobą. To nieco mnie uspokoiło.

- Jade… - wydukałem ciągle oszołomiony jej widokiem. Uśmiechnęła się nieśmiało w moją stronę. Nawet nie wiem kiedy moje nogi same ruszyły ku niej. Przytuliłem ją do siebie, a jej ramiona zacieśniły się wokół mojego pasa.

- Jade… wyglądasz… inaczej… - wymamrotała Eleanor. Rozluźniłem uścisk tak, by Jade mogła się odwrócić w stronę przyjaciół.

- Wiem. – westchnęła.

- Wyglądasz ślicznie, ale… inaczej. – dodała lekko oszołomiona Jesy.

- To transformacja dobiegła końca. Zmieniła trochę mój wygląd. – oznajmiła. Nie była smutna, raczej nie pewna. Znam ją na tyle dobrze, że mogę się domyślić, że boi się reakcji przyjaciół.

- Tak się martwiłam. – po policzkach Perrie spłynęły łzy i już po chwili wszystkie się ściskały. Szczerze mówiąc nawet to chwilowe odebranie mi Jade, spowodowało ukłucie zazdrości. 

- Już? Wystarczy tych czułości. Mamy sprawę do obgadania. – odezwała się Nadie. 
Leigh-Anne posłała jej spojrzenie mrożące krew w żyłach. Coś czuję, że ona nie przepada za syreną.

- Okey, co to jest ten cały Trybunał? To coś jak sąd? – spytała jak zawsze ciekawska Angelica.

- Trybunał różni się od ludzkiego sądu.

- Na przykład? – wywróciła oczami wampirzyca.

- Na przykład u nas króluje kara śmierci. W zasadzie, to jeśli zostałeś oskarżony przez Najwyższy Trybunał, to nie czeka cię nic innego. To bardzo poważna instytucja. Najważniejsza dla syren.

- Ale reszta działa tak jak w zwyczajnym sądzie. – szybko dopowiedziała Jade – Możesz zwołać swoich obrońców, świadków… Kogo chcesz, kto się wstawi za tobą. Jest parę innych szczegółów, ale nie pozwolę, aby stało ci się coś złego. Wyjdziemy z tego. – mówiła z siłą i nadzieją.

- W to nie wątpię. – mrugnąłem do niej okiem i objąłem jednym ramieniem – Już nie takie rzeczy przeszliśmy.

- Harry, ty chyba sobie żartujesz! W ogóle sobie nie zdajesz sprawy z powagi sytuacji! – nakrzyczał na niego Zayn – Od wieków jako pierwsi mamy styczność z syrenami. Nie wiemy jakimi prawami się rządzą. Nie wiemy jak w naszej sytuacji powinniśmy postąpić. Harry, one chcą cię ukarać. I nie spoczną póki tego nie zrobią.

- W końcu ktoś dobrze gada. – przytaknęła Angel – To będzie trudna bitwa. Nadie, czy jakakolwiek osoba pozwana przez Najwyższy Trybunał była kiedyś uniewinniona?

- Ummm… Nie, raczej nie. A przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo. – zamyśliła się.

- Super. Po prostu wspaniale. – prychnął Louis.

- Ale to nie oznacza, że wam się nie uda. – obruszyła się Nadie – Harry ma duże szanse. Tutaj syreny mają pierwszy raz styczność z związkiem pomiędzy syreną a Amorem.

- Czyli… ile mamy szans? W skali od jednego do stu? – dopytywał się Niall.

- Um… Cóż, pięćdziesiąt na pięćdziesiąt. Jade pomogła Amorom odzyskać sens życia. Nie wszystkim syrenom się to podoba. Wiele z nas ciągle nienawidzi Amorów. Prawie wszyscy, będąc szczerym. Myślę, że Trybunał szuka jakiegokolwiek przewinienia u Harry’ego, by się go pozbyć. Nie popierają związku Jade z Amorem.

- Czyli jesteśmy w punkcie wyjścia. – westchnęła Eleanor.

- Mam pomysł… - powiedziała tajemniczo Jade wpatrując się przed siebie.

- To… To może wypalić! – od razu poparł ją Liam.

- Prawda? Tylko z jednej strony może tylko pogorszyć sprawę.

- Myślę, że warto zaryzykować. Są duże szanse, że…

- Halo? Może trochę jaśniej? My nadal nie wiemy o co chodzi. – przerwała im Perrie.

- Oh, przepraszam. Chodzi o to… A gdyby tak Harry ściągnął na swoich obrońców jak najwięcej Amorów się da? – spytała Jade.

- A co to da? Nie sądzisz, że to mogłoby tylko zdenerwować syreny? – skrzyżował ręce na piersi Zayn.

- Cóż, jest tyle syren i tyle Amorów… Myślę, że ktoś mógłby znaleźć swoją przeznaczoną. Wtedy Trybunał musiałby wziąć pod uwagę kolejną parę. Dobrze by było gdyby tych par było więcej… Jeśli ciągle będę tylko ja i Harry, to łatwo sobie z tym poradzą zabijając go. Ale większej liczby osób bez konkretnego powodu nie mogą zabić. Zwłaszcza, że syren jest coraz mniej. Nie mogą sobie pozwolić na stracenie choćby jednej.

- Czyli jaki jest plan? Mam dzwonić po swoją rodzinę tylko po to by ich spiknąć z syrenami? Nie do końca mi się to podoba… - pokręciłem głową.

- Nie, nie. Chodzi o twoich obrońców. Musisz ich mieć. Im więcej tym lepiej. Bo jeśli będzie ich więcej niż syren, wygramy sprawę. Ale jeśli przy okazji jakiś twój kuzyn znajdzie przeznaczoną, będzie naprawdę dobrze. – wytłumaczyła.

- To nie jest taki zły plan, Hazz. To naprawdę może uratować ci tyłek. – przekonywał mnie Niall – A ty co o tym myślisz, Nadie?

Dziewczyna wydała się być zaskoczona, ale i ucieszona, że zapytał ją o zdanie.

- Nie ma ryzyka przy tym planie, to jest plus, nic się nikomu nie stanie. A jeśli Harry ściągnie więcej ludzi niż będzie syren to je przegłosuje i wygra sprawę. Dodatkowo jeśli będą pary pomiędzy syrenami i Amorami, związek Harry’ego i Jade ma coraz większe szanse. – wypowiedziała się. Wywróciłem oczami.

- Chcesz powiedzieć, że teraz nie mamy? Co komuś do tego czy jestem z Jade, czy nie? – fuknąłem. Jade jak na zawołanie spuściła głowę. Zawsze tak robi gdy coś ukrywa.

- Jade? Co jest? – zmarszczyłem brwi.

- Um… Właściwie… - zaczęła się jąkać. Bawiła się piaskiem, na którym stopą rysowała nijakie wzory.

- Jade, jeśli chcesz mi coś powiedzieć, to powiedz mi to teraz. W tej chwili. – przymknąłem powieki modląc się o cierpliwość. Zacisnąłem dłonie w pięści i nabierałem głębokie oddechy by się uspokoić. Od razu wiedziałem, że to co zaraz powie Jade sprawi, że będę co najmniej wściekły.

- Mam zakaz… - wymamrotała cicho tak, że ledwo ją usłyszałem.

- Zakaz? Jaki zakaz? - już wiem o co chodzi, ale będę udawał do ostatniej chwili mając nadzieję, że to dotyczy czegoś innego.

- … widywania się z tobą do czasu zgromadzenia w Najwyższym Trybunale. – powiedziała na jednym wydechu nie unosząc głowy. Oczywiście potwierdziła wszystkie moje przypuszczenia. – Jestem teraz tutaj nielegalnie.

- Właśnie umarła jakakolwiek szansa, że kiedyś polubię jakąś syrenę. – oznajmiłem i przetarłem dłońmi twarz.

- To rozkaz Najpiękniejszej. – dopowiedziała Nadie, również smutnym głosem. Jasne rybo, nie nabiorę się na te twoje teatry. Jesteś ostatnią osobą, której byłoby smutno, że nie mogę się widzieć z moją dziewczyną.

- Kiedy jest rozprawa? – zapytał Niall zdławionym głosem.

- W sobotę. Macie cztery dni.

C.d.n…

_______________________________________________________________

Hej!

Baaaardzo przepraszam, że w zeszłym tygodniu nie dodałam rozdziału. Mam nadzieję, że się aż tak bardzo nie gniewacie :p

Cóż podjęłam się udziału w konkursie i może o Śpiewakach dowie się parę osób więcej :D Mam zamiar napisać opowiadanie na konkurs no i chyba to właśnie będzie o naszych Śpiewakach ;) Nie mogę jednak dać całego opowiadania, które jest tutaj. (Maksymalnie do 30 stron. Ugh, nienawidzę ograniczeń! Nigdy się nie mieszczę :( ) Dlatego będzie to trochę inna historia. Trzymajcie za mnie kciuki! Abym cokolwiek wymyśliła... Bo na razie się denerwuję, że nie potrafię inaczej przedstawić tej historii. Jakieś pomysły? Może któryś wątek w RH Wam się szczególnie spodobał, ale nie rozwinęłam go tak jakbyście chcieli?

Proszę! Jeśli możecie to napiszcie mi co najbardziej Wam się podoba w RH. Jakiś moment, scena, wątek, konwersacja lub relacja między którymiś bohaterami... BŁAGAM, POMÓŻCIE! 

Ok, wracając do rozdziału- napisałam go wczoraj, dzisiaj dodaję, bo musiałam jeszcze chwilkę nad nim pomyśleć. Jak Wam się podoba? Mam nadzieję, że jest ok ;)

BARDZO WAM DZIĘKUJĘ ZA 150 TYSIĘCY WEJŚĆ! WOW, OGROMNA LICZBA! DZIĘKUJĘ :) JESTEŚCIE WSPANIALI!

Ok, było "proszę", potem "dziękuję", a więc teraz czas na "przepraszam".

Przepraszam, że spóźniam się z komentarzami na Waszych blogach. W ciągu tygodnia nie mam czasu posiedzieć przy komputerze. Za to wszystko czytam z telefonu. Tylko niestety, komentuje się okropnie. Zacina się, usuwa, nie publikuje... Pewnie mnie rozumiecie. Dlatego przepraszam, ale pewnie już tak będzie, że wszystko będę komentowała w piątek lub sobotę. 

Jeśli czujecie się urażeni, że nie skomentowałam Waszego posta czy może zapomniałam o czyimś blogu, to zostawcie linki. To z czystego roztargnienia, przepraszam Was :)

Kończę już, bo Was zanudzę na śmierć xd

Jeszcze raz dziękuję, przepraszam i proszę o komentarze i Waszą pomoc :) 

Wasza Nicol <3