„Rozśpiewana historia” Część 22

Black Magic

- Boy, you belong to me,

I got the recipe

And it's called black magic,

Magic - zakończyłyśmy harmonijnie nasz czwarty występ z rzędu, lecz tym razem piosenką "Black Magic".

Rozległy się brawa, ktoś nawet zagwizdał głośno. Uśmiechnęłyśmy się i ukłoniłyśmy.

- Jesteśmy Little Mix, dziękujemy bardzo, dobranoc! - zawołała Jesy, dodatkowo podburzając nieco większą niż wczoraj publikę. Pomachałam zwyczajowo zanim zeszłam ze sceny. Tym razem wodę podał mi Niall.

- Byłyście fantastyczne! - pochwalił, uśmiechając się szeroko.

- Świetne show, dziewczyny - dodał z uznaniem Louis.

- Dzięki. Rozumiem, że Liam i Zayn zostali w domu? - dopytywała się Perrie, popijając wodę z butelki raz za razem.

- Tak, Zayn cały czas czuje się odpowiedzialny za Harry'ego. Nie chce wychodzić na wypadek, gdyby wrócił. Tłumaczymy mu, że to bez sensu, ale nie słucha - westchnął ciężko Niall.

- W końcu do niego dotrze, że Harry umie zadbać sam o siebie, ma przecież nasze numery, gdyby nas potrzebował. Zayn po prostu potrzebuje trochę czasu. Strata członka swojej grupy to poważny cios dla Lidera. - wyjaśniła zachowanie Malika Perrie. - Przejdzie mu.

- Macie ochotę na piwo? - spytała Leigh-Anne, aby rozluźnić nieco atmosferę.

- Jeszcze się pytasz? - zaśmiał się Niall i całą grupą podążyliśmy do stolika, który zarezerwowali dla nas chłopaki. Zamówiłam sobie shandy, czyli piwo z lemoniadą, tak jak El oraz Jesy. Reszta wybrała albo zwykle piwo, albo drinki.

- To ile koncertów jeszcze przed wami? - zagadnął Louis, pociągając sporego łyka z butelki. Eleanor parsknęła śmiechem, gdy Śpiewak oblał się trunkiem, a Tommo spalił buraka.

- Jeszcze tylko jutro. Miało być pięć wieczorów w ramach muzycznego tygodnia, który tutaj zorganizowali - odpowiedziała Perrie.

- Cześć, gratuluje wspaniałego występu! - Nagle z nikąd pojawił się Kieran.

- Oh, hej! Przyszedłeś. - Uśmiechnęłam się szeroko, wstałam i objęłam przyjaciela na powitanie. Przytrzymał mnie odrobinę za długo, czy tylko mi się wydawało?

- Oczywiście, że tak. Jak mógłbym odrzucić twoje zaproszenie? - zaśmiał się. Usiadłam i zrobiłam mu trochę miejsca obok siebie.

- Zamówię sobie coś, zaraz wracam - oznajmił i już kierował się w stronę baru, gdy zatrzymała go El.

- Hej, weźmiesz mi i Jess jeszcze po piwie? Proszę. - Zatrzepotała teatralnie rzęsami, na co wszyscy parsknęliśmy śmiechem.

- Jasne - odpowiedział, mrugając okiem.

- Jesteś najlepszy! - zawołała za nim.

***

Po godzinie i paru drinkach później, rozmowa toczyła się w najlepsze. Louis, El oraz Jesy zdecydowali się na grę w bilarda i ku naszemu zaskoczeniu, Uzdrowicielka ich ogrywała. Leigh-Anne wszystko uwieczniała zdjęciami.

- Idę popatrzeć, nie wiedziałam, że El ma wrodzony talent do bilarda! - zaśmiała się Perrie i wstała od stolika.

- Czekaj na mnie - rzucił Kieran, dopił resztkę piwa, po czym ruszył za blondynką.

Już miałam się do nich dołączyć, ale zatrzymał mnie Niall.

- Um, możemy zamienić słowo? - spytał, a ton jego głosu nie wróżył żadnych dobrych wieści.

- Co się stało? - zmartwiłam się. Niall zerknął na Kierana, a potem na mnie.

- Wiesz, prawda? - Spojrzał mi prosto w oczy, próbując wyczytać z nich potwierdzenia. - Zdajesz sobie sprawę z tego, co on cały czas do ciebie czuje.

- Tak. - Kiwnęłam głową i cicho westchnęłam. - Nie mogę go winić, przecież mi się oświadczył. Nie odkocha się tak szybko.

- Myślisz, że spotykanie się z nim jest dobrym pomysłem? To trochę dla niego... trudne. - Starał się znaleźć odpowiednie słowo. Ukłuło mnie w sercu. Nie pomyślałam o tym w ten sposób.

- Oh, nie wiedziałam. - Poczułam się jak idiotka. Oczywiście, że było to dla niego bolesne. Dlaczego musiałam być taką egoistką? Myślałam tylko o sobie, w ogóle nie zdawałam sobie sprawy z tego, że jego uczucia mogły mu ciążyć.

- Jade, nie martw się. Myślę, że mogę mu trochę pomóc, wiesz, wpłynąć na niego. Jednak trochę więcej samotności mu też nie zaszkodzi, rozumiesz. Musi się trochę z tego wylizać - mówił współczująco. Położył rękę na mojej, by mnie pocieszyć. 

- Dzięki, Niall. Masz rację - przytaknęłam, choć niechętnie.

- Hej, co tak siedzicie? Chodźcie do nas! - zawołała Leigh-Anne i machnęła ręką zachęcająco.

- Już idziemy. Kto chce jeszcze po jednym? - spytał Niall, wskazując na puste szklanki. Niemal wszyscy wyrazili chęci, na co mina Horana zrzedła.

- Pomogę ci - zaśmiałam się i wstałam z miejsca. Śpiewakowi widocznie ulżyło.

Skierowaliśmy się do baru i po tym, jak odczekaliśmy dłuższą chwilą, gdyż lada była oblegana ze wszystkich stron, złożyliśmy kolejne zamówienie. Odwróciłam się w stronę okien, by zerknąć na zegarek, który wisiał nad drzwiami, ale moją uwagę zwrócili ci sami mężczyźni, których wczoraj przyłapałam na przyglądaniu się mi i dziewczynom. Zdążyłam już o nich zapomieć. Teraz siedział z nimi ktoś jeszcze, a ich wzrok był wbity w naszą grupę przy bilardzie. Rozmawiali między sobą cicho.

- Jade - zwrócił się do mnie Niall. Ocknęłam się z zamyślenia.

- Oh, wybacz. - Zabrałam z blatu połowę zamówienia, resztę trzymał już blondyn.

Zanieśliśmy napoje przyjaciołom i następną godzinę spędziliśmy na śmianiu się i dalszym graniu, a raczej nieudolnych próbach grania w bilarda.

__________________________________________________________

Hej hej hej^^ 
I oto 22 część za nami :) Mam nadzieję, że Was nie zawiodłam tym rozdziałem, co? Kto shipuje #Kierade? ♥

Jestem strasznie podekscytowana nowym opowiadaniem, które czytam, a mianowicie opowiadaniem o inkubach! Uwielbiam takie opowieści *.* Mogłabym je czytać godzinami^^ Tak więc, Catalina. Mała sprawa do Ciebie... DAWAJ MI TU NEXTA. TERAZ.

No to chyba tyle z ogłoszeń parafialnych... Papa i zachęcam do komentowania :)

Nicol <3