„Rozśpiewana historia” Część 44

Inny sposób

***Leigh-Anne***

- Czemu wyjechałeś? - Perrie zadała dręczące nas pytanie Harry'emu.

- By ją znaleźć - odpowiedział bez namysłu. 

Trybiki w mojej głowie zgrzytnęły i zaczęły się powoli ruszać.

- Mówisz o Avalon? - zdziwiłam się. - Po co?

- Bo ona jest prawnuczką Virginii. To ta wiedźma, która rzuciła klątwę na ród Amorów. Wywnioskowałem, że ona będzie umiała złamać zaklęcie - wyjaśnił. 

Ah, no tak, cały czas chodziło o klątwę Amorów. I teraz wszystko miało sens.

- Wszystko tak wspaniale sobie wymyśliłem i zaplanowałem, tylko nie zdawałem sobie sprawy z tego, że ona nie będzie chciała pomóc. Mało tego! Atakowała mnie, próbowała mi wyczyścić pamięć, raz mało mnie nie zabiła. A kiedy ja jej na to nie pozwoliłem, zaczęła uciekać. Dobry miesiąc ją śledziłem i goniłem po całej Szkocji - westchnął ciężko. - W końcu ją złapałem i zahipnotyzowałem. Dowlokłem się z nią aż tutaj. Nie wiedziałem, że zaklęcie zacznie powodować bóle głowy u mnie i u Jade. Myślałem, że to przez to, że nie spałem od dobrych trzech dni. Nie myślałem jasno. 

- Zaklęcie zaczyna działać ze zdwojoną siłą, bo wiesz już, co czujesz do tej dziewczyny. Gdybyś tego nie odkrył nadal mógłbyś przebywać w jej towarzystwie - powiedziała Avalon, która ciągle siedziała skulona w kącie ze wzrokiem wbitym w podłogę.

- Dlaczego nie chcesz mu pomóc? On chce tylko szczęścia. Poczucia bycia kochanym - szepnęłam łagodnie i przysiadłam obok niej. 

Dziewczyna spojrzała na mnie wzrokiem mrożącym krew w żyłach.

- Naprawdę nic nie wiecie? Moja prababka rzuciła tę klątwę po COŚ. On nie ma się czuć kochany. On nie ma zaznać szczęścia. On i ta cała nieszczęsna rodzina Amorów. Zrozumiano? - warknęła, wstała i wolnym krokiem zaczęła się zbliżać do Harry'ego. - To przez ciebie kobiety na całym świecie cierpią, a w szczególności moje siostry, więc dlaczego miałabym ci pomóc? Dlaczego miałabym sprawić, aby tobie i twoim krewnym było jeszcze lepiej? Jeszcze łatwiej w życiu? Dlaczego miałabym stanąć po stronie tych, którzy nas tak strasznie skrzywdzili? - krzyczała, wbijając oskarżycielsko palec wskazujący w jego pierś. 

Louis chwycił ją za przedramię, aby czasem nie rzuciła się Harry'emu do gardła.

- O czym ona mówi? - spytała Eleanor.

- Kiedy czarownice rzuciły czar, Amory wpadły w rozpacz. Oczywiście, że się zemściły. Skoro my nie możemy przeżyć prawdziwej miłości, to oni też nie. Od tamtej pory żaden Amor nie połączył węzłem szczerej miłości ani jednej czarownicy lub czarodzieja - wyjaśnił spokojnie.

- Logiczne - stwierdziłam, ale szybko tego pożałowałam. 

Avalon uniosła rękę w moim kierunku, a kubek, który znajdował się na stole, przeleciał przez pokój i trafił prosto w moją głowę. Opadłam na kolana w wyniku tego niespodziewanego ciosu.

- Leigh! Nic ci nie jest? - Perrie podbiegła do mnie i pomogła mi wstać. Rozmasowałam palcami pulsujące bólem czoło.

- Jeszcze raz zrobisz coś takiego, a... - Zayn syknął, ruszając na czarownicę.

- To co? Nie boję się ciebie - przerwała mu i skrzyżowała ręce na piersi.

- Harry, jak złamać klątwę? - zapytał Liam, przerywając ostrą wymianę zdań.

- Avalon musi wykonać rytuał - odpowiedział z zawahaniem zielonooki.

- I już? - zdziwił się Louis, ale czarownica oburzyła się po raz kolejny.

- "I już"? Czy ty sobie w ogóle zdajesz sprawę, jakie to jest ciężkie i skomplikowane?! Magia ma swoje granice, zasady i prawa! Nie mogę jej sobie od tak nadużywać. Ten rytuał jest jedną z rzeczy zakazanych, a także praktycznie niemożliwych do wykonania - krzyczała Avalon. - A poza tym, nie mogę tego zrobić. Nie sprzeciwię się moim siostrom i braciom. Nie ma takiej opcji.

- Avalon, dobrze wiesz, że jeżeli sama się nie zgodzisz, to ja będę musiał cię do tego zmusić - powiedział Harry śmiertelnie poważnym tonem. Na twarzy Avalon pojawił się strach.

- Nie możesz... Ja nie... - jąkała się w panice. Jednak nagle odzyskała rezon. - Nie zrobię tego. Nigdy. Ale mogę zrobić coś innego. Warunkiem jest to, że potrzebuję do tego Przeznaczonej. Mogę odblokować jej uczucia względem ciebie.

Harry'ego oczy stały się większe i przepełniało je uczucie, którego już od dawna tam brakowało- nadzieja. Byłam w szoku jak to zjawisko- zwykła nadzieja- była w stanie rozjaśnić czyjąś twarz, nadać jej kolorów, przywrócić do życia.

- Naprawdę? - zapytał cicho, nie dowierzając.

- Hazz, nie mogę nic wyczytać z jej myśli - zaalarmował Liam. - Jakaś blokada? Przestałem ją słyszeć.

- Tak, to blokada - potwierdziła czarownica. Nagle zrobiła się podejrzanie rozmowna. - Nic nie wyczytasz już ani z moich myśli, ani jego, ani Jade. To nie ja, to ta klątwa. Wszyscy jesteśmy objęci ścisłą ochroną.

- Nie wiem czy można jej ufać - kontynuował Liam.

- Muszę spróbować - zadecydował Harry po chwili pełnej napięcia. - Zrobię wszystko dla Jade.

_____________________________________

Hej :)

Przychodzę dzisiaj do Was z nowym rozdziałem oraz.... katarem. Tak się złożyło, że akurat teraz się rozchorowałam -,-" Ten katar nie jest nawet taki zły, ale jak mnie strasznie boli głowa... Koszmar. Pomyślałam, że skoro zostaję w domu to coś dla Was napiszę, ale chyba jednak nie jestem w stanie... Rozdział dodaję z wersji roboczych. Dobrze, że zawsze mam jakiś zapas^^

A teraz kolejne pytanie: Czy odpowiada Wam, aby rozdziały się tak często pojawiały? Może nie nadążacie z czytaniem? Chcę wiedzieć, co sądzicie o tym :) Może mają być dłuższe, a rzadziej dodawane? To już zależy od Was, bo robię to tylko dla Was :D

Love ;*

Nicol <3